Manes Ego
Mater oratio, caelestilis splendor,
Stylo vibrat Manus — nascitur liber novus.
Ne properes finem legere,
Fide in textu Amoris
Et casibus, quos Deus elegit.
Angeli signa disponunt,
Custodiunt, calore involvunt,
In speculo digitos relinquent —
Signum quia prope sunt.
Sic ex costa doloris finxit Evam,
Et ex vulnere, luce pleno,
Nomen novum parit Amor —
Per dolorem, nunc atramentum sacrum.
O Magnus Architecte,
In silentio formas mundum
Circino Sapientiae, regula Fati,
Animam inscribens in templum, quod ex luce aedificatur.
Non tu atramentum — sed lux.
Legeris, et in Illo flamma nascitur.
Gratias agis, et Lux effulget.
Non heros in charta —
Sed vivum Verbum Responsum.
Ecce in fine omnium capitum,
respiciens in Amore, scies:
non citatio — sed Verbum fuisti,
Revelatio factus,
Spiritus Eius effectus.
Gratias agens, portabis novissimam paginam
non in volumine, non in verbo frigido,
sed ut flammam vivam,
ut aspectum, qui aspectum tuum
in fine viae invenit.
O lumen sine nomine,
in silentio ubi verba tacent,
manes solum —
manes Ego.
Автор: Пожарская Олеся
07.12.2025
#Поэзия #Вечность #Искусство
#Метафора #Бог #СветВнутри #ManesEgo